Awesome Athene!

Kalispera Ollandía,

Groetjes uit Griekenland! Samen met mijn huisgenoten Sini en Isabel ben ik net een lang weekend in Athene geweest, het was echt ontzettend vet!! We hadden echt prachtig weer en er waren maar weinig toeristen dus we hebben volop kunnen genieten van het lekkere eten, de aardige mensen en bovenal natuurlijk alle prachtige historische bezienswaardigheden!

We kwamen 's avonds laat (rond half 12) aan en werden door de moeder en broer van het meisje van wie we een appartmentje huurden meteen met de auto rondgereden door de stad. Dit was behoorlijk hilarisch, omdat de zoon de Griekse eer hoog hield en er een sport van maakte om zo aggressief en gevaarlijk mogelijk te rijden (hij heeft maar zes keer getoeterd). Ze lieten ons, voordat ze ons naar het appartment brachten, alles zien wat belangrijk was, waaronder een klein, verstopt, restaurantje waar we meteen naartoe zijn gegaan om heerlijk te eten. En dat was zoooo lekker... en de wijn was zo goed!! Heerlijk na al die Hongaarse piswijnen hahaha.

De volgende dag scheen de zon volop en het was behoorlijk heet, de lucht was strak blauw dus het eerste wat we eigenlijk deden was naar de Acropolis lopen. Ik was bang dat de Acropolis/het Parthenon zou tegenvallen door de hoge verwachtingen die ik ervan had, maar dat was absoluut niet het geval! Het was zo indrukwekkend om allemaal een keer in het echt te mogen zien... echt een droom die uitkwam! Ook de Agora (en dan vooral de Tempel van Hepheastus) en het Acropolis museum waren erg interessant en mooi. Daar kwam nog eens bij dat dit allemaal gratis was voor studenten, dus dat was mooi meegenomen voor ons.

Athene zelf is nogal een lelijke stad, op Plaka, het oude stadscentrum, na dan. Het is daar heel gezellig maar uiteraard wel heel toeristisch: IEDEREEN moet wat van je of probeert je zijn/haar restaurant/winkel in te trekken ''Mijn naam is Janos, en ik werk voor een familierestaurant! Wait come back, where are you from??'' Het is grappig want dat konden ze dus niet goed zeggen omdat we uit 3 verschillende landen kwamen, waarbij Isi nogal huiverig was te zeggen dat ze uit Duitsland kwam. Geen reden toe, de Grieken zijn allemaal zo aardig en gastvrij! Nogal een contrast met Boedapest hoor... In ieder geval, die drukte, de hitte en het verkeer gaven me heel af en toe zelfs het gevoel dat ik weer even in Azië was, wat grappig was. In dat opzicht is Hongarije wel echt een stuk 'West-Europeser' dan Griekenland, wat ik nou niet per sé verwachtte, ondanks dat ik toch al een stuk of 5 keer in Griekenland geweest ben.

Kortom, na een weekend vol lekker eten en wijn, prachtige cultuur en zon (ik heb maar snel een zomer-jurkje en -schoenen gekocht, want ik zweette me kapot en verbrandde gelijk), helaas alweer terug naar Boedapest! Maar dat is helemaal niet erg hoor, want toen we over Boedapest vlogen en ik een prachtig panorama had over de stad in de schemering bedacht ik dat ik momenteel toch wel in één van de mooiste steden ter wereld woon... Heel anders dan Athene, maar qua ruimtelijkheid, karakter, relaxtheid (en in ieder geval uitgaansleven) zeker mooier!

En daarnaast: de lente is ook hier begonnen! Vandaag en gisteren was het hier respectievelijk 27 en 25 graden met een strakblauwe lucht, de bloesems staan in bloei en de vogels fluiten! Zomerjurkje aan naar college, daarna wijn drinken in het park voor de verjaardag van een studiegenoot. Geen zorgen, ik studeer/werk ook nog hoor! Morgen nog even knallen want vanaf donderdag komen mijn huisgenoten op bezoek!!

Tot snel weer, liefs Saar.

P.S. Ook de weken vóór Athene waren ontzettend leuk: mijn vriendinnen Eliane, Willemijn en Merit zijn op bezoek gekomen, Jos en Maria zijn weer langs geweest en ook Sanne is Boedapest een weekendje onveilig komen maken! Verder druk met mijn scriptie, studie en masteraanmeldingen, hopelijk kan ik daar binnenkort goed nieuws over brengen! X

Boedapest op rolletjes

Moi! (Fins voor 'hoi!')

Jeetje, twee weken in Boedapest alweer!! Ik heb m'n eerste colleges gehad (of niet, omdat de docent niet kwam opdagen) de eerste waarschuwing van de huisbaas is binnen én ik heb een kaartje gekregen! Heel relaxt ook, het is wonder-boven-wonder gelukt om mijn Learning Agreement voor de Erasmus+ beurs op tijd af te ronden dus daar valt (voorlopig) ook wel een last van me af... Heb daarnaast ook nog andere administratieve dingetjes geregeld (zoalshet activeren van mijn simkaart etc.) dus dat is ook wel echt heel fijn.

Daarnaast weer flink lopen feesten (Fogasház, Szimpla, pubcrawl, Corvintetö), uit eten geweest (Spiler, Mazel Tov) en op andere manieren geld over de balk gesmeten, dus nam me voor om het de komende dagen wat rustiger aan te doen. Gisteren ging ik echter samen met Sini en Isa naar IKEA om onze kamers wat meer op te fleuren dus daar gingen mijn goede voornemens...

Donderdag ook met Isabel en Aino naar yoga geweest, dat wel was heel leuk (krijgen ze hier 1 ECTS voor, dat is toch hilarisch?)

Maandag was mijn eerste college, maar die viel helaas gelijk al uit... tweede college bleek in het Frans gegeven te worden i.p.v. Engels, dus die viel ook af. Toen ging ik maar naar een vak dat eigenlijk uit debatteren over geo-politics bestaat. Bij dit vak hoef je slechts aanwezig te zijn, af en toe je mening te geven en een presentatie te geven van 20 minuten voor maar liefst 6 ECTS. Peanuts toch?
De docent was heel aardig en de groep relatief groot, ongeveer 20 mensen, in een nogal klein en loeiheet lokaaltje. Daar verbazen ik en anderen ons hier sowieso nogal over, de Hongaren stoken er op los -volgens mij is het soms wel 30 graden binnen- en houden krampachtig alle ramen dicht, terwijl het buiten vandaag 12 (!) graden was. Dit betekent dat ik me de hele dag kapot zweet terwijl zij het voor mekaar krijgen nog steeds te klagen dat ze het koud hebben. Rare jongens...

De andere vakken had ik maar met 2 en 5 anderen (!) -dit worden er volgende week waarschijnlijk wel meer- en werden allemaal gegeven in het kantoor van de docent, echt heel apart maar wel gezellig. We zitten gewoon allemaal op de bank een beetje in een atlas te turen en krijgen praktisch privéles. De vakken blijken dan ook veelal alleen voor Erasmus-studenten te zijn. Ben er nog niet helemaal uit of die kleine groepen nou juist chill zijn of niet, maargoed we zullen nog wel zien, ze vielen tot nu toe nog niet echt tegen! Ik wil daarna nog graag een Hongaarse taalcursus gaan doen, maar communicatie hier op de uni verloopt niet echt soepel en door de vele veranderingen in het rooster heb ik nog niet één vaste datum voor deze cursus kunnen prikken helaas.

Vandaag samen met mijn huisgenoten en een aantal andere Erasmussers bij twee Duitse meisjes gegeten die ook in een prachtig appartement wonen en daarna met z'n allen gechilld en film gekeken.

Morgen om 19:00 in Kazimir (Jos!) naar de Hungarian Film Club, daarna weer uit in Kuplung (alles helft van de prijs op maandag ghehe).

Oh en nog een nieuwtje: ik ben benaderd of ik student-assistent op het departement Nederlands wil worden, ik heb dinsdag een afspraak daar dus ik zal nog wel laten weten hoe dat afloopt!

Long story short: ik heb het hier al ontzettend naar mijn zin!! Alles begint al een beetje te wennen/normaal te worden hier en tegelijkertijd is alles een aaneenschakeling van nieuwe indrukken en leuke actviteiten! En ik heb nog zoveel om naar uit te kijken! Samen met Sini en Isa maak ik allerlei wilde plannen voor uitstapjes naar Belgrado, Sarajevo, Baku (Azerbaijan), Sofia, Timisoara, Krakow, Bratislava, Athene enz. enz. enz. Ook in Boedapest zijn er elke keer dat ik de deur uitstap zoveel dingen die ik zie waarvan ik denk: 'Hé, daar moet ik ook nog een keer heen!' En last but not least, ik kan uitkijken naar een heleboel leuke bezoekjes: over twee weken al Merit, Eliane en Willemijn, dan Sanne en daarna Marit, JP, Emilie en Nick, Bart en Suus, Renée, mijn ouders wellicht weer! Tot ziens in Boedapest!

Moi moi! (Fins voor 'doei!')

Eerste week in Boedapest...

Hallo allemaal!

De eerste week in Boedapest zit er al weer bijna op! Na een week met één en al zonneschijn, prachtige sneeuw en geweldige skitochten zoals Hoch Fügen-Kaltenbach, Zell am Ziller-Gerlos-Köningsleiten-Krimml, Ramsau-Lanersbach, heerlijk eten en zónder ongelukken (nouja, die superspectaculaire drie-dubbele perongelukexpres-salto op de laatste honderd meter skiën van de week niet meegerekend dan) moesten we het prachtige Oostenrijk alweer achter ons laten... Het was echt een heerlijke week (ik droom er nog steeds van ghehe)!!

Maar, op naar mijn nieuwe thuisbasis voor de komende maanden dus: Magyarország, oftewel Hongarije, en haar prachtige hoofdstad, Budapest (spreek uit: Boedapeshjt).

We zijn daar zondagavond aangekomen; prachtig appartement met echt glorieus uitzicht over de rivier, het paleis, de Géllertheuvel en de Erszebet-brug. Dinsdagochtend kwamen Jos, Cees en Door aan in Hongarije en die zijn toen al meteen de stad in gegaan (eerst geluncht in het appartement). Die avond heb ik ze m'n eigen appartement laten zien, ik ben daar maandag voor het eerst heen geweest, het is veel gezellig dan het op de foto's leek gelukkig haha! Mijn huisgenoten Maral (Frans-Perzisch), Sini (Fins) en Isabel (Duits) zijn echt alledrie heel aardig. De laatste twee studeren ook aan ELTE Humanities (Geesteswetenschappen), Linguistics en Literature, dus dat is wel heel gezellig! Maral is een kunstenaresse, een echt diva en een behoorlijke Bep Brul qua de mannen lol! Ik denk dat het wel gezellig gaat worden met hen de komende maanden!

Dindsdag voor het eerst in mijn nieuwe kamer geslapen; heb 'm ondertussen ook wat gezelliger gemaakt (was best kaal) dus dat beviel goed. Woensdag was er een campustour, een borrel (toen samen gegeten met m'n homies) daarna een Speeddate-event in Kuplung en een feest in Ötkert (bij de Basilica) dus dat was een drukke maar hele gezellige dag-avond-nacht. Echt wel al een aantal hele leuek mensen ontmoet (echt zo'n open Erasmus-mentaliteit denk ik haha, was in Barcelona bij Sanne ook al zo). Donderdag was de officiële opening (niet geweest), een informatiemarkt en een registratie (ga ik niet op in want de hele bureaucratische rompslomp omtrent de aanvraag van de Erasmus-beurs maakt de bloedlink). Die avond samen met Cees, Door, Maria en Jos samen in Csendes gegeten en daarna nog lekker zitten kletsen met m'n huisgenoten. Vrijdagochtend nog meer administratie (of pogingen daartoe) in de middag me Jos door het Joodse kwartier gestruint en daarna met z'n 5-en ruinpubs bezocht. (Instant/Most etc). Om 18.00 terug in het appartment, want Maral had gekookt voor ons (3 gangen), daarna weer even naar M + J in het andere appartment (had het do + vr ineens wel moeilijk mee (afscheid nemen)). Gelukkig zijn ze net nog even komen ontbijten met z'n 4-en, was wel heel lief en gezellig, zij zitten nu in de auto naar Wenen (daarna naar Dresden en Berlijn) dus die hebben nog een leuke vakantie voor de boeg gelukkig. En daarna gaan ze ook nog anderhalve maand naar Amerika natuurlijk dus ze veel zien had sowieso niet gekund natuurlijk!

Vandaag wordt in ieder geval weer een lange dag, om 16.00 met Helga en Sini koffiedrinken, daara met een aantal Erasmussers samen eten & borrelen, om 20.30 een boottocht op de Danube en daarna weer een openingsfeest, deze keer in Fogas!

Volgende week beginnen de colleges, ben er wel heel benieuwd naar (het niveau/de docenten bijvoorbeeld).

Szia!

Afscheid nemen en... op naar Oostenrijk!

Hallo!

Vandaag met Maria van Nederland naar Ramsau, Zillertal gereden. Totaal geen file gehad en elkaar afgewisseld tijdens de rit dus we hebben er maar 9 uur over gedaan. En... er ligt hier volop sneeuw, alle talabfahrten zijn open!! Na aankomst naar Mayrhofen gegaan, daar koffie gedronken en toen (tradititoneel) bij Neue Post uit eten geweest waar ik (traditioneel) Gemischtes vom Grill heb genomen, en Maria (traditioneel) Zwiebelrostbraten. Daarna weer naar Rosemarie: we liggen nu al in bed (21:30) want we zijn allebei kapot. Niet zo gek, want heb niet echt veel geslapen de afgelopen 48 uur. Vrijdag huisfeest gehad, was echt weer super leuk!! Er waren deze keer rond de 100 man, bijna iedereen was echt (gruwelijk) mooi aangekleed/opgemaakt en ook de fusie/de rest van het huis zag er super mooi uit. Sanne en Renée zijn blijven slapen (paar uurtjes dan) en de volgende ochtend zijn we in de stad gaan lunchen (Maria, Cees en Door kwamen ook). Daarna mijn kamer opgeruimd en schoongemaakt en toen kwamen Merit, Marion, Willemijn, Eliane, Ivo, Dorus (en Simone, Janneke was ziek helaas) me uit zwaaien, samen met mijn huisgenoten die nog thuis waren (arme Marit haha). Moet toegeven dat ik ook een traantje moest weg pinken bij zo'n lief afscheid van al die lieve mensen om me heen....

Toen met Sanne, Renée en Maria naar huis gereden en met z'n 5-en -Bart en Suus kwamen ook nog afscheid nemen- gegeten. Eén belachelijk grote én veeeels te zware hutkoffer -oh, materialisme- later zat ik in de auto naar -heujjjj- Tirol. Ben heel erg benieuwd wat de komende 5,1/2 maand voor me in petto hebben! Ik heb er in ieder geval super veel zin in!

Wordt vervolgd!

Home sweet home...

Lieve followers,

Na een ongelovelijk leuk onvangst (met o.a. een enorm spandoek met ''Hé Blondie, taxi??" erop) op Schiphol ben ik onderhand alweer anderhalve week thuis. En (oeff!) ben zo ondertussen ook alweer volledig ingeburgerd in de Nederlandse cultuur. Ik heb het ondertussen niet meer permanent ijskoud, heb veel mensen alweer gesproken/gezien en ik heb mijn eerste dagen aan het werk er alweer opzitten en ben begonnen met te oriënteren wat ik wil studeren in september...

Ik heb echter nog nauwelijks foto's gekeken of mijn verhalen gelezen, waardoor de reis alweer zó lang geleden lijkt... Maar wat was het een absoluut GEWELDIGE reis! Echt waar, als ik het zo over kon doen, zou ik morgen op het vliegtuig stappen...(Toch is het wel lekker om weer thuis te zijn hoor!)

Mijn absolute top 3 in Azië:

1. Het verkeer (in heel Zuidoost Azië). Krankzinnig en briljant tegelijkertijd. De beste manier om het echte Azië te zien is waarschijnlijk op de fiets, maar neem daarnaast vooral de bemo, tuk-tuk, túk-túk, sawngtheaw, becak, xe om (of Honda om), kaa, bis kota, bumboat, MRT, ojek, opelet, saamlaw, sampan, travel of klotok of trein. Naast dat je lopend onophoudelijk zult worden belaagd door tuk-tuk chauffeurs (lopen is ongehoord als je geld hebt, wandelen doet niemand voor de lol daar), krijg je in het lokale transport de beste indrukken van de wilskracht van het Aziatische volk. ‘’Past niet? Dat zullen we nog wel eens zien!’’ Al woon je in een hutje met als plee een gat in de grond, in Azië ben je niemand zonder motorscooter (en mobieltje). Wat heb ik niet voorbij zien komen: gezinnen van 6 personen, varkens en koeien, enorme constructies aan tonnen of bouwmaterialen, rijst, speelgoed, eten, wasmachines, bankstellen en LCD-tv's, allemaal op 1 scooter. Regelmatig heb ik vast geperst gezeten in een Túk-Túk of Sawngtheaw tussen 16 Aziaten, terwijl diezelfde Túk-Túk minstens 2 keer leek stuk te gaan waardoor we er allemaal weer uit moesten. Daarbij heb ik mooie herinneringen aan een aantal bijzonder onplezierige busritten waar ‘als sardientjes in een kokend blikje’ nog de beste beschrijving van was. But hey, het was wel geweldig! Echter, wat ik het meest blij ben achter te laten is... het verkeer. Verstikkend, irriterend en massaal. Hoe geweldig het verkeer daar ook is, de rust en redelijke zekerheid van je leven bij het oversteken van de straat hier in Nederland is echt zo ontzettend aangenaam na 5 maanden onophoudend getoeter, files en uitlaatgassen.

2. De mensen die ik ontmoet heb. Zowel ‘natives’ als mede-reizigers. Ik ben alle nationaliteiten van alle leeftijden tegen gekomen en iedereen heeft een eigen verhaal en andere levensovertuigingen. En dan is het vooral heel leuk om zo veel lokale mensen van mijn eigen leeftijd te spreken. Het maakte dat ik me beter dan ooit realiseerde dan een tiener aan de andere kant van de wereld helemaal niet zo van mijzelf verschilt. Mijn medereizigers waren daarentegen inspirerend, geweldig en soms knettergek, hoe dan ook, zij hebben er voor een groot deel voor gezorgd dat ik het zo ontzettend leuk heb gehad.

3. Het eten. Het is meestal mysterieus en on-identificeerbaar, soms zo gepeperd dat je spontaan begint te zweten en een loopneus krijgt en vaak enigszins zenuwachtig makend, maar vaak zó ontzettend lekker! Tegen de Vietnamese ‘’pho’’ tot de Thaise ‘’pad thai, makkasan en tomyum’’, de Maleisische ‘’nonya-baba’’ keuken en de klassieke Indonesische ‘’nasi/mie goreng en saté ayam’’ enz. enz. enz. zeg ik: nom nom nom nom!!! Daarnaast is 95% van mijn andere favorieten helaas anoniem en on-identificeerbaar gebleven. Drijvend in een soort olie in een grote pot in het kraampje van de straatverkoopster, klaargemaakt in een keuken die je nooit van je leven te zien wilt krijgen (ga dus nooit naar de WC voordat je je eten gehad hebt, je komt namelijk vaak door de keuken) of gewoon tevoorschijn getoverd uit de koelbox van de verkoper op het strand. Streetfood is de absolute ster van Aziatisch eten, de belangrijkste tip: zorg dat je altijd zit waar een heleboel locals zitten, dan weet je dat het te vertrouwen en lekker is.

------------

Ik wil iedereen die mijn blog gevolgd heeft heel erg bedanken voor de interesse en alle leuke reacties: in totaal zijn mijn verhalen meer dan 18000 keer (!!!) gelezen! Ontzettend leuk om af en toe ook nog een beetje nieuws van thuis mee te krijgen. Iedereen die ik nog niet gezien heb, tot binnenkort!

Heel veel liefs van Sarafina!

P.S. Ik moet wel toegeven dat het bij mij alweer behoorlijk begint te kriebelen... dus deze zomer misschien…: NIEUW ZEELAND?? :D

Help, mijn reisstatus is 99% procent: nog 2 dagen!!

Hoi!

Ik heb weer een nieuw verhaal geschreven, zie hieronder!

X Sara

De laatste lootjes!

Sabaidee!

''En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet...'' Eh... of wel?

Na de 8e maart de nachttrein vanuit Bangkok naar Nong Khai te hebben gepakt, heb ik een paar dagen hier in Nong Khai doorgebracht: mijn eerste indruk was dat het inderdaad een leuke stad is, maar ik moest door: Laos wachtte! Dus de machtige Mekong rivier, tevens grens, per bus via de Thai-Lao Friendship bridge overgestoken, op naar Vientiane. Nou, alle verwachtingen na verhalen over het Laotiaanse verkeer zijn totaal waargekomen in het korte ritje van de brug naar Vientiane die uiteindelijk 1,5 uur duurde: met z'n zeventienen in een gemuteerde TukTuk die helaas drie keer is stukgegaan onderweg: wel een leuk Nederlands koppel leren kennen die nu ze met pensioen zijn, de wereld over zeilen (hun boot lag nu in Maleisië).

Vientiane is een heerlijke stad. Franse invloeden -Laos maakte ook deel uit van Indochina- zijn vooral te merken aan de vele bakkerijen met overheerlijke broden. Daar heb ik dus een paar dagen gechilld, sightseeing gedaan, leuke mensen (veel expats en stage-lopende studenten) ontmoet en vooral veel fruitsmoothies gedronken: overheeeerlijk, nr. 1 ding dat ik thuis ga doen: blender kopen. ;) Hoe dan ook, hoe leuk ik dit stukje Laos al vond, ik merkte aan mezelf dat ik gewoon echt geen zin meer had om nog verder te moeten reizen... Ik had geen zin om Laos snel te moeten afjakkeren: de afstanden zijn echt gigantisch en het vervoer heel slecht. Ik had vooral zin om wat langer op 1 plek te blijven, me daar een beetje te settlen en dan vooral op te gaan in de cultuur. Bovenal, ik wou wat nuttigs doen! Dus vrijwilligers werk it was! Een aantal dagen fanatiek gezocht in Vientiane/omgeving, niets gevonden: of ze spraken letterlijk geen woord Engels in de scholen, of ze hadden gespecialiseerde mensen nodig in physiotherapie enz. Uiteindelijk heeft mijn trouwe reisbijbel, de Lonely Planet, me eruit geholpen. In Nong Khai, de Thaise grensstad, is een weeshuis voor weesjes en kinderen met HIV en AIDS, genaamd Sarnelli Orphanage. Dus ben ik de grens weer overgestoken, maar voordat ik "uberhaupt contact op kon nemen met Sarnelli, werd ik op een feestje voorgesteld aan een vrijwilligster van ISARA, een naschoolse benefietinstelling waar kinderen gratis Engelse en Chinese les, kunst, dans en ICT krijgen. Voor ik het wist had ik daar al een plekje in het team: ontzettend leuke mensen allemaal van mijn leeftijd!

Echter, er lopen wel heel veel vrijwilligers rond voor de kleine klassen en de eerste week had ik bijna het gevoel overbodig te zijn: ik vroeg me af waarom ze niet gewoon 'nee, bedankt we hebben niemand nodig' hadden gezegd... Daarom besloot ik alsnog naar Sarnelli House te gaan, samen met Laurel, die ik in mijn guesthouse heb ontmoet. En wat een levensveranderende, onbeschrijvelijk emotionele en leuke ervaring is dat geweest zeg. Deze kinderen hebben allemaal HIV/AIDS en hebben veelal een afschuwelijk levensverhaal (verkracht, gedumpt, verstoten etc.), maar zijn zo lief en vrolijk en gelukkig. Opgedeeld in 5 huizen leven 200 kinderen, babies tot 18 jarigen, met materialistisch in principe bijna alles wat ze kunnen wensen (ze hebben zelfs een klein zwembad), maar het allerbelangrijkste mist natuurlijk: ouders die aandacht en liefde geven. Waar de oudere kinderen dat bij elkaar zoeken, hebben de kleintjes nog volwassenen nodig. Daar komen de vrijwilligers in beeld. Nog nooit zo veel geknuffeld en complimentjes gegeven als de afgelopen dagen: ze zijn allemaal zo lief! Heb mijn ogen uitgehuild toen ik weg moest: hoe erg kan je je in een paar weken aan die kinderen gaan hechten? Hoe dan ook, ik ben van plan om zeker terug te gaan, of het nou deze zomer is, of over 3 jaar!

(wordt vervolgd, het eten wordt opgediend door mijn 'huisgenoot' Ryan)

Vervolg geschreven op zondag 1 april:

Zooo, ben ondertussen alweer in Bangkok, na gisteren praktisch de hele dag (vanaf 5 uur 's ochtends tot 8 uur 's avonds onderweg) in de trein gezeten te hebben... Mijn laatste dagje is ingegaan!!!! Boehoeoeoe, ik wil niet weg. :( Nouja, dit dagje ga ik nog gebruiken om wat souvernirs te kopen en dan vanmiddag met een Zwitserse jongen die ik gisteren ontmoet heb op zoek naar het beroemde ''Hangover 2'' hotel (dat is een hotel in een wolkenkrabber uit de Hangover, een film die zich in Bangkok afspeelt: heel grappig) en dan vragen naar tafel nr. 22, want daar zit de koningin altijd aan als ze komt haha! We hebben ook afgesproken alleen het goedkoopste watertje te nemen, het schijn nogal een prijzige tent te zijn!

Anyway, om een lang verhaal kort te maken, de afgelopen weken waren echt geweldig. Het was gewoon heel leuk om eens ergens wat langer op één plek te zijn, op te gaan in de cultuur: ik heb ontzettend veel contact gehad met de lokale bevolking en beste lokale hangspots leren kennen (alle markten, eettentjes, barretjes, kampeerplekken, parken). Zo heb ik geluncht met bejaarden die hun Engels wilden oefenen, veel uit eten geweest met Thai van mijn eigen leeftijd, een stuk meegereden met een huismoeder en dan waren er natuurlijk nog de baby's, peuters en kinderen van Sarnelli. Ook heb ik Thaise lessen gevolgd van Emmy, een andere vrijwilligster, en dat hielp behoorlijk bij het in contact komen met de lokale bevolking. Daarbij, wat ook zo leuk was dat alle mensen waar ik mee optrok (vrijwilligers) daar ook allemaal een langere tijd verbleven en dat was zo anders dan het normale riedeltje van het reizen: je moet altijd zo snel weer afscheid nemen, wat je nooit de gelegenheid geeft de anderen echt te leren kennen. Bij een avondje in de Gaia-bar, een geweldige drijvende bar op de rivier, realiseerde ik me pas hoe veel leuke mensen ik heb leren kennen in Nong Khai, het was er vol met vrienden uit Sarnelli, ISARA en mijn Guesthouse, Mutmee...

Je kunt wel begrijpen dat ik totaal geen in had om naar huis te gaan? Hahaha nee hoor nu heb ik er ook wel vrede mee. Morgen naar de airport, overmorgen thuis! Heb er ontzettend veel zin in om iedereen weer te zien!!

Tot snel!

Bali Blues

Hi daar!

Er is weer ontzettend veel gebeurd in de tijd dat ik weg was. Het belangrijkste: Jos is gisteren alweer naar huis gegaan! Wat kan een maand toch snel voorbijvliegen... Nou Jossie, nogmaals: het was echt ontzettend leuk, het is echt onvergetelijk geweest!

Sinds mijn laatste blog op de Gili's zijn we terug gegaan naar Bali, waar mijn oorspronkelijk plan was bij het scheepswrak bij Tulamben aan de oost-kust te gaan duiken, maar: helaas zijn we plotseling allebei strontverkouden geworden.... Dat duiken ging dus mooi niet door! 'Noodgedwongen' een dagje heerlijk aan het zwembad gelegen en over het vulkanische strand gelopen en de dag erna een prachtige tocht gedaan naar de Batur vulkaan en het Balinese platteland. Mount Baturvheeft een enorm kratermeer, waar we ook in zijn gegaan, echt heel imposant om te zien. De vulkaan is best actief (inclusief rookpluimen) en waren veel door pyroclastisch gesteente verzwolgen huizen te zien. Daarna, na nog een 2 dagen Ubud waar we in een heel erg leuke home-stay sliepen, zijn we door gegaan naar Nusa Lembongan: een eiland voor de zuidkust. De boottripjes ernaartoe waren behoorlijk spectaculair... en wij zaten natuurlijk in de voorkant van de boot, die het ergste klotste (eh, stuiterde beter gezegd, ik denk dat we af en toe wel een meter boven het water uitvlogen), maar wat wel geweldig was omdat het zo veel op een achtbaan leek.

Na nog een paar dagen chillen in Kuta en nog 2 dagen chillen op het prachtige strand Balangan (waar het, mede door het weer, meer op Normandië in Frankrijk dan Bali leek), was het helaas alweer tijd voor ons om afscheid te nemen! Gisteren nog een laatste, veel te dure hamburger gegeten in het Hard Rock Café. Hilarisch genoeg liep Jos rood aan toen ie de rekening zag, om vervolgens woedend diezelfde bon door de knalpijp van de hardrockauto te duwen terwijl de beveiliging verbijsterd stond toe te kijken... Wat ben je toch een held Jos! :p Maar geef toe: 1. ik had je gewaarschuwd, en 2. het was wel een heerlijke hamburger...!?! Je bent in ieder geval wel een echte budgettoerist geworden...

Hoe dan ook, een laatste dikke knuffel aan Jos en een laatste, werkelijk prachtige laatste blik over Bali zelf (we circkelden nog net geen rondje om de machtige Mount Agung heen) werd ik alweer naar Bangkok gevlogen, waar ik nu dan ook ben. Vanavond vertrek ik per nachttrein naar de Noordoost-Thaise stad Nong Khai, waar ik nog nooit van gehoord had (en dat zegt wat als je al 4 maanden door ZO Azië reist) maar een ontzettend leuke stad schijnt te zijn: de laatste stop voor Vientiane, Laos!!

Au revoir!