Eet smakelijk?

Sawat-dee!

Kom net uit de yogasessie met Kester de yogi gerold: zo chill! Ben op het moment helemaal één met moeder natuur en alle andere beestjes. Niet zo gek eigenlijk want om te beginnnen ben ik 1 grote jeukbult...Zo veel muggen hier, maar ook andere bloedzuigers: had gisteren een bult die zo groot was als de dop van een colaflesje!! Aan de andere kant: de gekko's (een soort hagedisjes), die de muggen eten, verpesten mijn nachtrust behoorlijk: die dingen maken zo veel lawaai! Maar er zijn nog wel meer die lawaai maken 's nachts: er lopen hier eekhoorns rond die tijdens zonsondergang een soort brullend geluid maken dat nog het meeste lijkt op een krijsende baby, ik word rond mijn huisje gestalkt door een wilde (volgens de eigenaar 3e generatie) junglekat die ik in de nacht ergens hoger op de berg hoor brullen (denkt zeker dat die een tijger is) en er vliegen hier behoorlijk veel insecten rond die gemiddeld 3x zo groot zijn als in Nederland...Dan hopt er ook nog een of ander kikkertje rond dat zeker 1 meter ver kan springen, ze lijken een beetje op van die felgroene met van die rode ogen, alleen zijn deze helemaal donkergroen...Nou niks mis mee (als je er in het donker niet op gaat staan) maar die dingen blijken dus opgevroten te worden door 1 of andere vleesetende kip die tussen de hutjes rond scharrelt... En dan kunnen die kikkers ineens krijsen! Echt best wel naar om te horen....

Maar verder: het snorkelen hier is zo ontzettend vet; lionfish, papegaaienvissen, pufferfish: felblauwe, felgele, alles fel eigenlijk, inclusief het koraal! Om van de scholen met duizenden, duizenden vissen erin waar je zo doorheen kunt zwemmen nog maar te zwijgen. En dan niet één zo'n school, maar gelijk vier met verschillende soorten vis die vlak naast elkaar zwemmen. Behoorlijk cool dus. Zeker als je de enige in de baai bent.

Als je je dan nog niet dichtbij genoeg de natuur voelt, is er natuurlijk ook nog een heel assortiment aan rare beestjes die je hier op kunt eten (niet per sé in Thailand alleen, maar gebaseerd op eerdere ervaringen)... Een greep uit de collectie, naast de gewone kip, koe en varken:

- hond
- kat
- bijenmelk thee (van de koningin: ook zeer goed voor de huid: maar oh zo vies!)
- cobra's (het liefst in bijenmelk likeur of zoiets, dus geen honing)
- pythonvet
- een andere soort, als ie nog leeft, zeer giftige slang. Deze wordt over het algemeen gebruikt in het proces rijstwijn maken.
- muis (worden midden op straat geveld: de poten en staart worden er door het zoontje van de marktverkoper afgeknipt terwijl het arme beestje nog leeft, wat een horror)
- barracuda
- schildpad
- haai
- krokodil
- zo'n beetje elk insect dat je je kan voorstellen.

Ja, ik heb het allemaal gezien! Het meeste ligt nog levend aan elkaar vast geductaped op de markt (ze hebben hier het motto: als het niet leeft, is het niet vers!), wat echt vreselijk is om te zien. Sommige taferelen waren wel genoeg om de meeste geduchte vleeseters toch te laten twijfelen over de gang van zaken.

Wat wel niet te ontkennen valt... het eten is wel HEERLIJK hier. Zo lang je maar niet weet wat er in zit...

Zo, op naar het avondeten!!

P.S. Heb mezelf na een mentale worstelwedstrijd (wel, niet...nee dan toch maar niet....NEE TOCH WEL!) toch ingeschreven voor een PADI Open Water duikcursus...Beter spijt hebben van iets dat je hebt gedaan dan van iets dat je niet hebt gedaan!

Beach bound, baby!

Terwijl jullie thuis aan de pepernoten en speculaas zaten, heb ik in Bangkok op 5 december de verjaardag van de Thaise Sinterklaas, Zijne Koninklijke Hoogheid Koning Bhumibol te hebben gevierd....Was echt ontzettend gaaf, miljoenen mensen op straat (hier in het roze, is hier de kleur van de koning, interessant hè) tientallen schermen met live uitzendingen van de gesloten ceremoniën, vuurwerk en duizenden heteluchtlampionnen die losgelaten werden door het publiek. Zo ook door mij, Ine en Mike, die ik in het hostel ontmoet heb. Was erg gezellig met hen, samen door de stad gezwerft maar ook Thaise massage's genomen (behoorlijk AU! als je hoofd/rug in een houtgreep de meest onnatuurlijke kanten opgerukt worden, en dat allemaal midden op straat, no problem)...

Eergisteren ben ik naar het zuiden getrokken, maar niet zonder dat afspraak dat we elkaar met Kerst en Oud&Nieuw weer zullen zien op Ko Phangan. Valt me eigenlijk sowieso op dat als je alleen bent, je veel meer mensen aanspreekt, maar ook veel sneller aangesproken wordt...

De reis naar Ko Tao (dagtrein, overnachten in Chumpon, de boot naar Ko Tao was allemaal prima...) Het echte avontuur begon op het eiland zelf! Ik bellen naar een resort aan de rustige kant van het eiland, zou prachtige plek om te snorkelen zijn. De weg er naar toe was onmogelijk (al helemaal achterin de open bak van de pick-up, tussen alle boodschappen die ze voor mij hadden gedaan) maar de plek zelf was echt PRACHTIG. Alleen...hoe zal ik het zeggen...nouja ik was de ENIGE GAST...in de verder al uitgestorven baai. En dat is best wel treurig want het is zo'n mooie plek!! Maargoed was dus heel leuk om een dagje te snorkelen (heb filmpjes gemaakt, kijk maar bij 'Videos' ) maar ben vanochtend (na de hele nacht te zijn wakker gehouden door onweer én de gekko's die over de bamboehoutenpapierenmuren liepen) toch maar naar de touristische kant van het eiland getrokken...

Zit nu aan Sairee Beach, in een duikers hotel, het Seashell resort, midden in de actie. (Aan het strand, dicht bij de feesten, bars en restaurants) Maargoed ben nog even aan het twijfelen of ik zelf ook ga duiken, want ondanks dat het me heel erg vet lijkt, vind ik het ook doodsbenauwend en heel duur...

Ga zo in ieder geval even de buurt verkennen, heb gehoord dat er Beerpong kampioenschappen zijn die ik even uit moet checken, haha.

Liefs!

Back in Bangkok: alone...

Maria zit nu net een kwartiertje in het vliegtuig: ze komt morgen om half zes (Nederlandse tijd) weer thuis!!! Was behoorlijk moeilijk afscheid nemen, liet dan ook nog wel wat traantjes in het trammetje: zo'n stuk of 200 Thai zaten me alleen ongegeneerd aan te gapen....beetje ongemakkelijk. :p

Maria: het was GEWELDIG samen! Goede reis terug, spreek je snel weer! Liefs!

Zo, nu ga ik even douchen en dan zometeen Banglamphu (het gebied rond KhaoSanRd, het backpackersghetto) onveilig maken met mn nieuwe vrienden!

xoxo

Ko Bob Marley....eh, Ko Chang dus

Zozozo dat is alweer een tijdje geleeeden hoor!

Je moet mijn verhaal van gisteren maar even beschouwen alsof het een week geleden geschreven is, want eigenlijk zit ik alweer een hele week op het eiland Ko Chang in Thailand en vertrekken we morgen naar Bangkok!

Deze afgelopen week was echt super super super relaxt en ZO lekker bruin geworden...maar wat moesten we ook anders? Lekker in het hangmatje bij de zee met een boek, als je dat zat was slenterde je naar het zwembad om daar wat baantjes te trekken en vervolgens weer te zonnen, of in de jacuzzi verder te lezen of anders een lekkere massage nemen...of gewoon wat rondslenteren in Bailan (het dorpje waar we zitten)...jajaja wat heb ik een zwaar leven zeg!

Nee maar het was oprecht heerlijk om na 4 weken dag na dag een vol programma te hebben, dingen te willen zien en te moeten reizen, heerlijk om eens even lekker helemaal niets te doen. We hebben een dag een snorkeltour gedaan, die bracht ons echt naar paradijselijke eilandjes met supermooi koraal (mijn kleine teen bijna afgesneden aan een vlijmscherm stuk, maar ik loop, ik leef!) en een paar hele grappige onderwaterfoto's gemaakt...die volgen nog.

Verder is de bevolking van dit eiland wel ubercool; het zijn allemaal een soort kruising tussen Bob Marley en een surferdude. We gaan nu uit eten bij het lokale restaurantje waar elke avond een hele bunch dudes met dreadlocks op gitaren lopen te jammen en
Bob Marley songs lopen te declameren. Echt super gezellig en lachen. Het eiland zelf lijkt een beetje op Chersonissos gone bad, maar het strand/plaatsje waar wij zitten Bailan en het plaatsje naast ons, Lonely Beach, zijn super relaxed, de backpackersscene is hier nog heel orgineel.

Hoe dan ook: morgen Bangkok!

Angkor What?

Angkor, een enorm gebied met tientallen tot honderden enorme tempelcomplexen met als kroonjuwelen Angkor Wat, het grootste tempelcomplex ter wereld, en de stad Angkor Thom, zijn echt onwaarschijnlijk mooi en indrukwekkend.

De ene tempel nog mooier dan de andere, die allemaal rechtstreeks van de set van Indiana Jones of in ieder geval Jungle Book lijken te komen. Enorme bomen die enorme stenen muren verpletteren alsof ze van piepschuim zijn, de zonsondergang vanaf de tempel Pre Rup, de rust en vrede in en rond de oude Boeddistische universiteit Preah Khan... Ik kan wel doorgaan over hoe en wat, maar ik geloof dat je het gewoon zelf gezien moet hebben om het te kunnen begrijpen! (Zelfs de foto's brengen de boodschap nog niet helemaal over geloof ik...maar ik zal Bart vragen of hij er een paar wil uploaden als Maria weer thuis i)

Een kleine tip: ga zelf, want er spijt van hebben bestaat niet!

Horror, horror in Phnom Penh

Daar ben ik weer! Het heeft een tijdje geduurt, maar nadat ik in Phnom Penh, 4 dagen geleden, een enorm verhaal getypt had dat vervolgens kwijt was omdat de computer vastliep toen ik op opslaan drukte, had ik even helemaal geen zin het nog een keer te typen of überhaupt maar iets met die computers hier te doen...

We zijn zeven dagen geleden per boot aangekomen in Phnom Penh, Cambodja! Mijn eerste indrukken van Cambodja waren eigenlijk een heleboel enorme schokken. Ik wist al het een en ander van de geschiedenis van dit land, maar na de bezoeken aan het Tuol Sleng museum en één van de Killing Fields was ik echt oprecht verbijsterd... Wat hier allemaal is gebeurd, nog geen 35 jaar geleden: rond de 3 miljoen van de 8 miljoen inwoners van Cambodja zijn tussen 1975-1979 overleden en iedereen die hier rond loopt lijkt wel een familielid (of meer) of vrienden verloren te hebben... De mensen die we hier ontmoeten zijn toch allemaal heel optimistisch over de toekomst van hun land.

Het Tuol Sleng Museum is een voormalige middelbare school die tijdens het Pol Pot regime door de Khmer Rouge werd gebruikt als gevangenis en martelfabriek. Er hebben zo'n 20.000 mensen gevangen gezeten, waarvan maar 7 het hebben overleefd, de andere zijn tijdens het martelen overleden of later om een barbaarse manier afgemaakt in Choeung Ek, een Killing Field die we bezocht hebben. Echt ontzettend intrigerend en misselijkmakend, alle martelwerktuigen maar ook menselijke botten zijn nog aanwezig, om van alle foto's van de gevangen nog maar te zwijgen. Mannen en vrouwen, maar ook kinderen en baby's die allemaal vermoord zijn staren je vanaf de muren aan. En dan de bewakers die de martelingen uitvoerden, dat waren jongens van tussen de 13 en 18 jaar oud! Ook de Killing Field was doodsgriezelig, er komen door de regen nog steeds botten, tanden en kledingstukken omhoog, ook op de paden, dus je moest uitkijken waar je ging staan. Door middel van een audiotoer werd zeer intens vertelt hoe systematisch al die mensen gewoon op een beestachtige manier vermoord werden (kogels waren te duur, dus gebruikten ze hamers, takken, messen enzovoort), en voor wat? De zogenaamde ideale communistische staat in de ogen van Pol Pot en de mensen die vermoord werden bedreigden die staat zogenaamd allemaal en waren spionnen, maar zo goed als iedereen was onschuldig. Daarbij werd, als iemand verdacht werd, vaak de hele familie uitgemoord om latere wraak te voorkomen. En dan blijft dat beeld van die baby's die tegen ''de Killing Tree'' werden doodgeslagen maar door mjin hoofd mijn hoofd spoken.

Oké, genoeg over de horrors van Phnom Penh! We hebben gelukkig ook leuke dingen gezien, en we zijn nu alweer een aantal dagen in Siem Reap, waar we natuurlijk alle super mooie Angkor tempels en stedenhebben gezien, maar daar volgt nog een verhaal over!

xxxx

P.S. Gaan nu naar een ''Apsara'' een klassieke Khmer dansoptreden!

Natte voetjes in Hue, verliefd op Hoi An

Hola,

Het voelt als een eeuwigheid sinds mijn vorige blog. Vanuit Halong Bay zijn we in 1 dag naar Hue gereisd. Dit was een behoorlijk eind: bus, boot, bus, trein, in totaal meer dan 24 uur onderweg... Maargoed, dan heb je ook wat! Eh...dat dachten we tenminste. Blijkt het in Hue al dagen onophoudelijk te regenen, de straten stonden tot kniehoogte blank! Echt, ik heb het nog nooit zo hard zien regenen. Maar ook daar zouden we wel overheen komen. Eh...dat dachten we tenminste, op het moment dat Maria uit de trein stapt met koffer en al, glijdt ze uit en verzwikt ze haar enkel. Ik schrok me kapot, want haar linkerbeen was tussen het platform en de trein geschoten, dus ik dacht dat ie sowieso gebroken zou zijn. Het bleek gelukkig mee te vallen. Ze heeft wel een enorm ei op haar been, een blauwe plek ter grootte van een pannenkoek, nog wat schaafwonden en een opgezette enkel.

Ik heb de volgende dag het plan dus maar in mijn eentje afgewerkt, terwijl Maria lekker op bed bleef liggen in het hotel. Het oorspronkelijke plan was een boottocht te maken, maar dat was dus niet meer mogelijk omdat er nog maar een meter tussen het water in de rivier en de bruggen zat. Wel naar de Verboden Stad geweest, deed me wel een beetje aan Beijing denken. Alleen ook hierin stond het water tot halverwege mijn kuiten!! Geen probleem, we pleuren het bureautje en de toegangstoelen in de enorme toegangspoort gewoon neer, de zaken gaan door! Echt ontzettend gelachen, want het was nauwelijks te doen, maar wel heel uniek omdat ik het paleis voor mezelf had, terwijl het er normaal gesproken uitpuilt van toeristen. Verder is Hue een hele mooie stad, vol met oude paleizen, tombes, pagodes enzovoort, ondanks dat er ontzettend veel verwoest is door de eeuwen heen (15% orkanen en tyfonen, 35% Franse oorlog, 50% Amerikaanse (Vietnam-) oorlog).

De volgende stop was Hoi An, waar ik echt verliefd op ben geworden! Hoi An Old Town, waar geen auto's mogen komen, werd de eerste avond (zoals elke volle maan) verlicht door tientallen vuurtjes, offerblokjes, lichtjes/lampionnetjes en kaarsjes die op de rivier uitgezet werden. In de avonden telkens ontzettend lekker gegeten in mooie binnentuinen, overdag fietsjes gehuurd en over de marktjes en door de kleine straatjes gefietst, maar ook een naar het strand en tussen de rijstvelden. Echt een ontzettend leuke en relaxte sfeer, met leuke winkeltjes en bezienswaardigheden, voelde me er echt thuis!

Zo heerlijk relaxt als Hoi An was, zo hysterisch is Saigon/Ho Chi Minh stad, waar we nu zijn. We zijn eergisteren van Danang (vlak bij Hoi An) naar Saigon gevlogen: ging lekker snel. We hebben hier echt hele interessante dingen gezien, zoals de Cu Chi tunnels net buiten Saigon die werden gebruikt door de Vietcong in de Amerikaanse oorlog. Hier zijn we ook zelf doorheen gekropen, werd er echt ontzettend claustrofobisch omdat het zo bloedheet en benauwd was, en dan was deze tunnel nog verhoogd en had een grotere luchttoegang, je moest door de oorspronkelijke gang tijgeren en had voor zo'n honderden meters gang maar een luchtgaatje ter grootte van een vuist. Heel erg indrukwekkend: er leefden in de oorlog zo'n tienduizend mensen onder de grond, in een complex van meer dan 250 kilometer gangen! Ook een aantal beestachtige vallen gezien die de Amerikanen te grazen moesten nemen, echt gruwelijk, zal er niet te diep op ingaan. Maargoed wel interessant allemaal omdat het vorig jaar natuurlijk met geschiedenis uitgebreid aan bod is gekomen.

Gisteren naar het ''Reunification Palace'', aka het vroegere presidentiële paleis, de Benh Tanh market, Chinatown en Chinese en Hindoestaanse tempels de Notre Dame cathedral en het oorlogsmuseum geweest, en ondanks dat dat toch allemaal heel erg interessant was (zeker het presidentiële paleis en het oorlogsmuseum, alhoewel ik me ontzettend geërgerd heb aan de propagandistische ondertoon, waren vooral de foto's zo ontzettend indrukwekkend en veelzeggend), kan Saigon me niet echt boeien. Het is te onoverzichtelijk, massaal, zonder dat het gezellige wijkjes heeft of een leuke sfeer. Zelfs Chinatown, die 2 miljoen inwoners heeft, is niet echt leuk. Er wonen trouwens 10 miljoen mensen hier, waarvan er 4,7 miljoen een scooter hebben...Kan je het je al een beetje voorstellen dat ik gek wordt hier na de rust en gezelligheid van Hoi An?

Liefs!

PS . Ben mijn mobiel in Hue kwijtgeraakt, (tenminste, laten liggen op bed in de hotelkamer en 'niet teruggevonden' door het hotel), dus ben niet meer bereikbaar per telefoon en kan niet meer zo makkelijk foto's uploaden op Facebook via WiFi.

Karaokeeee!!

Goedemiddag (voor jullie dan),

Het is hier HELEMAAL TOP! De afgelopen dagen waren echt, zonder uitzondering, allemaal geweldig! De laatste dag in Sapa een trek gelopen (de minder toeristische, (wat wil zeggen, door onze gids ontdekt junglepaadje) met heel veel modder en glibberigheid (Saartje gaat natuurlijk weer minstens twee keer onderuit), maar wel echt HEEL mooi! Dwars door de reisvelden, jungle, over gammele bruggetjes en hangbruggen, naar een hele mooie waterval. Toen zijn we die avond op de nachttrein gezet terug naar Hanoi. (Geen oog dichtgedaan, er lag een Japanner boven ons die zo hard snurkte dan het bed er van trilde...) en toen de volgende ochtend meteen door naar Halong Bay, waar het paradijselijk warm en mooi is. Zo raar, eergisteren nog in de kou in de bergen bij de Chinese grens en nu heerlijk weer aan het strand.

In Halong City aan boord gegaan op een jonk: dit was echt geweldig, we zaten met hele leuke mensen die allemaal al heel lang reisden. (Een Nieuw Zeelander, Canadees, Australiër, Engelse en een Ier, die aan 1 stuk door discussies hadden over politiek, sport en de BBC, maar uiteindelijk met z'n allen lallend aan het karaoken waren, heb me kapot gelachen...ben in slaap gevallen met het ontzettend valse, uit de maat gezongen ''Sweet Caroline'' gezongen door Uncle Jim de Ier. Verder hebben we die dag door Halong Bay gekayaked, o.a. door grotten, we zijn in een druipsteengrot geweest, we hebben gezwommen en heerlijk gegeten op de boot.

Vandaag afgezet op Cát Bà Island (had ik al gezegd dat we toen gids nummer negen en tien van de afgelopen dagen langs zagen komen, echt een gekke, maar toch georganiseerde chaos, niemand weet precies wat en hoe, maar toch ook weer wel, het loopt allemaal wel los), en hoge berg met wachttoren beklommen. We zagen hem van te voren al staan boven op de berg, als ik toen had geweten dat we DAAR naartoe zouden gaan!!! Hoe dan kook, ik heb het gehaald, al denk ik niet dat ik ooit in m'n leven zo veel gezweet heb. Maria heeft helaas al snel af moeten haken, heeft last van haar rug sinds de hike in Sapa.

Cát Bà Island is verder is heel mooi en heeft een paar zeer mooie stranden! We hebben nu, als cadeau van Jos voor Maria's verjaardag, massages gekregen, dus daar gaan we nu heen!

Doeii!!